Φυσά
Η θάλασσα γέμισε σπασμένα τζάμια
Κυλούν αργά σαν παγετώνας
Τα δέντρα γέρνουν προς τη θάλασσα
Οι καλαμιές δείχνουν τη θάλασσα
με χίλια βέλη
Τα νησιά χάθηκαν
Τα πήρε ο αέρας
Τα σκέπασε η θάλασσα
Έγιναν αόρατα – μια ιδέα
Ο αέρας πήρε και τη φωνή μου
Δεν θα την ακούσεις ποτέ
Δεν πειράζει
Ήμουν πάντα αόρατος
Ήσουν πάντα μια ιδέα
γ.π.
