Για όσους/ες είμαστε ακόμη στα Πανεπιστήμια τρώγοντας εκεί τις ζωές (και τις σάρκες) μας έχουν πολύ πλάκα αυτοί οι διθύραμβοι πρυτάνεων, καθηγητάδων και δημοσιογραφίσκων για την άνοδο του ΕΚΠΑ στις διεθνείς κατατάξεις. «89η θέση παγκοσμίως και 16η θέση στην Ευρώπη», «άλμα ανόδου» και άλλα τέτοια ωραία. Το κλισέ ότι «οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια» ή, ακόμη καλύτερα ότι «οι αριθμοί είναι ο καλύτερος τρόπος να λες ψέματα» εξηγεί επαρκώς το σκηνικό. Για όλους/ες εμάς λοιπόν ―το ξαναλέω γιατί έχει σημασία― που τρώμε τις σάρκες μας στα ελληνικά πανεπιστήμια και έχουμε κιόλας μια ιδέα πώς λειτουργούν άλλα, ξένα πανεπιστημιακά ιδρύματα διαβεβαιώνω ―ποιον βέβαια δεν ξέρω― ότι αυτή η παπαριά με το «άλμα ανόδου» στις διεθνείς κατατάξεις δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, με τη βιωμένη εμπειρία να φοιτάς σε ελληνικό πανεπιστήμιο, στο ΕΚΠΑ τουλάχιστον για το οποίο γίνεται λόγος. Εντάξει, εγώ μιλάω από την πλευρά των Humanities που το σύμπαν μας έχει κλασμένους αλλά όταν διαβάζω «άλμα ανόδου του ΕΚΠΑ» καταλαβαίνω ότι η άνοδος αφορά και μένα, έτσι δεν είναι; Τελοσπάντων, για να πετάξω και κανα επιχειρήματα όμως αρκεί νομίζω να πω ότι πάμπολλοι διδακτορικοί φοιτητές και φοιτήτριες κάνουμε έρευνα ―δηλαδή εργαζόμαστε― τσάμπα και χωρίς ένσημα, συνέδρια, ημερίδες και συμπόσια διεξάγονται με το σταγονόμετρο, στις αίθουσες διδασκαλίας τον χειμώνα σκάμε μύτη με παλτά και πουλόβερ, οι τοίχοι έχουν ποτίσει υγρασία, υποτροφίες παίζουν από λίγες έως ελάχιστες, ο δανεισμός βιβλίων στις βιβλιοθήκες είναι περιοριστικότατος, τα ωράρια βιβλιοθηκών/αναγνωστήριων ανεπαρκή, συνδρομές σε επιστημονικά περιοδικά έχουν κοπεί, βιβλία καινούργια δεν αγοράζονται, οι υποψήφιοι διδάκτορες για να ολοκληρώσουν τις σπουδές (αν ποτέ τις ολοκληρώσουν) κάνουν μια και δυο και τρεις δουλειές και, όταν με το καλό τις ολοκληρώσουν η μόνη σίγουρη προοπτική είναι ότι θα αυξήσουν τις πιθανότητές τους να βρουν δουλειά σε ένα καλύτερο καφέ απ’ ό,τι χωρίς διδακτορικό. Αλλά ναι, κάποιος θα μπορούσε να αντιτείνει ότι εμείς είμαστε άνθρωποι του πνεύματος, το πνεύμα και η κουλτούρα μας τρέφει επαρκώς, τι να τα κάνουμε τα φράγκα;
νσ