// Τα δόντια και οι ψυχές //
«Όλο σου τ’ άχτι στα δόντια σου το βγάζεις;». «Εσύ τι θες τώρα; Δικά μου είναι, ό,τι θέλω τα κάνω. Τα δόντια, χρυσέ μου, θέλουν φρόντισμα, καθαριότητα, είναι τα κόκκαλα της ψυχής» του απαντούσε συνήθως άκεφα η Ελένη. Αυτό με τα κόκκαλα το ’χε ακούσει σε μια ταινία χρόνια πριν, την άρεσε και το ξεπατίκωσε, ούτε θυμόταν πια από πού.
Εξαρχής τον είχε παραξενέψει τον Διαμαντή η σχέση της Ελένης με τα δόντια της. Τα βούρτσιζε με μανία, λες και σκαλώναν τα κρίματά της και τα πάθια της απάνω στις αδαμαντίνες και στις ρητίνες των οδόντων της και τα ’ξυνε αυτή με το παλουκάκι της οδοντόβουρτσας να τ’ αποδιώξει. Εχτός από τον βίαιο τρόπο, του ήταν και η συχνότητα ανοίκεια. Το πρώτο βράδυ που ’χανε κοιμηθεί μαζί, όταν ξημέρωσε ο θεός τη μέρα και ξυπνήσανε, χουζούρευε ραχάτικα αυτός, άπλωσε τη χερούκλα του να την αγγίξει την όμορφη που ’χε πλαγιάσει αποβραδίς κι εκείνη πουθενά. Πριχού τον πιάσουνε τ’ άγχη του πως κι άλλη γυναίκα τον παράτησε προτού λαλήσει πετεινός, άκουσε θόρυβο απ’ το μπάνιο. Ησύχασε. Τους αναγνώριζε επαρκώς τους ήχους του σπιτιού του κι αυτοστιγμεί αντελήφθη πως ήτανε του νιπτήρα το νερό που έρρεε και πάφλαζε κι άκουγε την Ελένη να φτύνει κατ’ εξακολούθηση. Μυστήριο τρένο η λεγάμενη να σηκώνεται αξημέρωτα σε ξένο σπίτι να βουρτσίσει τα δοντάκια της. Πού την είχε δηλαδή χτες βράδυ την οδοντόβουρτσα; Αφού το τσαντί της ήτανε μια σταλιά. Ήρθε μετά σεινάμενη κουνάμενη, ξαναξάπλωσε δεξιά του και μοσχοβόλαγε ο στόμας της κολγκέιτ. «Οδοντογιατρός είναι ο μπαμπάς σου;» τη ρώτησε. Γέλασε τότες ελαφρώς το Λενάκι και του αμόλησε πρώτη φορά την εξυπνάδα με τα δόντια και τα κόκκαλα.
Με τον καιρό συνήθισε ο Διαμαντής· μόλις ξύπναγε, όπως άλλοι πάνε για κατούρημα κι άλλοι βάζουνε να γίνεται ο καφές, η Ελένη είχε προτεραιότητα τα δόντια της. Τέσσερις ή πέντε φορές ημερησίως. Και δώστου με κάθε ευκαιρία η επωδός με τα δόντια και της ψυχής τα κόκκαλα. Λιγάκι ανοικονόμητη σ’ αυτό αλλά χαλάλι. Κατά τα λοιπά, ήτανε κορίτσι φίνο, σπουδαγμένο και σκερτσόζικο. Η οικογένειά της διατηρούσε βιοτεχνία με κονσέρβες. Ο βίος μαζί της προοιωνιζόταν χαρισάμενος.
Δυστυχώς, δεν άργησαν να ’ρθουν εντάσεις, όταν ανακάλυψε η Ελένη πως ο Διαμαντής σπανίως ως ποτέ έπλενε τα δικά του δόντια. Είχε μια θεωρία, ότι αφού πάντα τσιγάρο μύριζε η αναπνοή του, δεν ήθελε, λέει, να φέρνει τεχνητές μεταβολές στο πεχά του στόματος γιατί μετά το πλύσιμο τα πράγματα είχαν άλλη γεύση, σαν αποστείρωση νοσοκομειακή ένα πράμα και δεν την άντεχε, ποιο το νόημα να χάνει ασκόπως χρόνο στο νιπτήρα; Τη διαόλιζε την Ελένη η τεμπελιά του σε ζητήματα στοματικής υγιεινής, μα τι να πει; Όταν της έφερε δικαιολογία θέμα υγείας, «έχω αναρρόφηση και άσθμα, αγάπη μου, μού ’ρχεται αναγούλα μόλις πα να τη βάλω στο στόμα μου την αναθεματισμένη την οδοντόβουρτσα», κατάλαβε πως ο περί ου παραήταν πονηρός και είπε να πάρει, όσο ήτανε καιρός, εξόδου.
Η Ελένη, γενικά, τα πίστευε αυτά που έλεγε στ’ αστεία. Για ν' αφήνει αυτός τερηδόνα μα και πλάκα να του σαπίζουνε τα δόντια, φαντάσου τι κωλοχανείο θα ’χει την ψυχή του.
Διγ.
... περισσότεραλιγότερα
Φίλες, φίλοι, γνωστοί Giorgos Pallisι άγνωστοι,
η μεθαυριανή εκδήλωση [Σάββατο 27.04.2024] με ομιλητή τον εξαίρετο Giorgos Pallis είναι sold out. Ευχαριστούμε θερμά για τη μεγάλη ανταπόκριση.
Όσες, όσοι κι όσα προλάβατε να κρατήσετε θέση σάς αναμένουμε το Σάββατο στις 8 το απόγευμα Σόλωνος 135 στα κεντρικά του Σαλιγκαριού!
Ο χώρος διαθέτει μπαρ αλλά όχι pos.
*Θερμή παράκληση: Σε περίπτωση που έχετε κάνει κράτηση αλλά εν τέλει δεν θα κατορθώσετε να έρθετε ενημερώστε μ' ένα μέηλ στο saligari.filoxenia@gmail.com
... περισσότεραλιγότερα
// Ανάθημα //
Για τον Ζακ / τη Zackie oh
Γύριζε στους δρόμους ο τρελός λαγός
γύριζε στους δρόμους
ξέφευγε απ’ τα σύρματα ο τρελός λαγός
έπεφτε στις λάσπες
κλείστηκε μονάχος ο τρελός λαγός
τον κλείσανε μονάχο
μέσα τον κλειδώσαν τον τρελό λαγό
πάλευε να φύγει
πέτρες του πετάξαν του τρελού λαγού
έσπασαν το τζάμι
ήτανε αργός ο τρελός λαγός
ήταν πιο αργός
τέσσερις και δύο
παραβγήκανε
ποιος θα τον κερδίσει
δεκατέσσερις κλωτσιές στον τρελό λαγό
μέσα στην αρένα
έντεκα τα δεύτερα
και ο τρελός λαγός
σφύριξε τη λήξη.
Γύριζε στους δρόμους ο τρελός λαγός
τώρα
γύριζε στους δρόμους
*ποίημα και φωτογραφία: Δάφνη Θ. Καραγιάννη
**ευχαριστίες στον τρελό λαγό του Μίλτου Σαχτούρη για τη μεταμόσχευση
saligari.net/poihmata/anathima/
... περισσότεραλιγότερα
//Τα γλυκά απελπισμένα σου αντίο//
Παραδομένος σε μια μοίρα σκοτεινή
έτσι αφημένος σ’ ένα απόκοσμο παζάρι
να υποφέρω από μια δύναμη κρυφή
με τα κουρέλια μου να ντύνω το φεγγάρι
Γελώντας λούζομαι σε βιβλικές βροχές
κι αν σκοτεινιάζω αγάπη μου μη με φοβάσαι
γιατί ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές
που με τυλίγουν σαν ομίχλη όταν κοιμάσαι
Την ερημιά μου τη στοιχειώνουνε φωνές
πονάει η μνήμη μου και σκούζει σαν θηρίο
και έτσι για πάντα θα γεμίζω μ’ ενοχές
για τα γλυκά απελπισμένα σου αντίο
Και εγώ που πάντα ήθελα μέσα σου να ζήσω
σφαδάζω κάτω από έναν ξένο αστερισμό
ήρθα εδώ για να υποφέρω, ν’ αγαπήσω
και να χαθώ
*του Π. Ροδοστόγλου
... περισσότεραλιγότερα
// Παίδων αγωγή //
Μην κρύβετε γλυκά απ' τα παιδιά
σε ράφια που δεν φτάνουνε
σε ευφάνταστες κρυψώνες
γιατί θα βγουν ναρκομανείς
ανώμαλοι
και πόρνες
Φωκάς
... περισσότεραλιγότερα
// Τρόποι χωρισμού //
Για να βελτιώσει η Σούλα τη φυσική της την κατάσταση μα και να σιάξει και κορμί, ξεκίνησε γυμναστήριο και πήρε απόφαση να κόψει το βραδινό της γεύμα. Άρχισε πιλάτες, αγόρασε δυο σακουλάρες σπόρους τσία να ρίχνει στα γιαούρτια της κι αναθεώρησε συνολικώς τις συνήθειές της. Ο Σωτήρης, τεντάς στο επάγγελμα, άνθρωπος κοφτός κι απλός, την έλεγε ότι αυτά είναι πράγματα άσκοπα. «Αμαρτία, Σούλα μου, να κόβεις απολαύσεις σε τόσο μικρό βίο». Η Σούλα δεν τον άκουγε και βάλθηκε να γίνει μοντελίστ. Μάλιστα συμβούλευε και του αντρός της να τρώγει υγιεινότερα, διότι με τέτοια μπάκα που ’χε με τα χρόνια κρεμασμένη σε λίγο δεν θα τον έβλεπε καθόλου τον τέτοιο του.
Τα παράβλεπε στην αρχή ο Σωτήρης τα πικρά της λόγια, άλλωστε αυτός όλη του τη ζωή γυμναζόταν, στη δουλειά, αφού όλο σε μπαλκόνια κρεμιότανε να βάζει του κόσμου τέντες. Τον έπιανε παραλλήλως κι η καρδιά του, έτσι που την έβλεπε να λιμοκτονεί και να ιδροκοπά. Άσε που του άρεζε γενικώς που ’χε τα πιασιματάκια της η κυρά του. Άρχιζε ξαφνικά η Σούλα να τον αλείφει, αντί για μαρμελάδα φράουλα και βούτυρο φυτίνη που από μικρός τα ’χε αδυναμία και του καψώναν και τη λίμπιντο, ταχίνια και φυστικοβούτυρα. Κόντευε να του γλιστρήσει του ανθρώπου, ζοριζόταν μα δεν μίλαγε, μόδα θα ’ταν, θα της πέρναγε. Εξόν όλων των άλλων, την αγαπούσε τη Σούλα. Ωστόσο, επειδή όλα έχουν ένα όριο, –για την υπομονή είναι γνωστό, εδώ ας επικεντρωθούμε στην αγάπη– όταν κάποια μέρα γεύτηκε στα μπιφτέκια βρώμη, ο Σωτήρης έφυγε από το σπίτι.
Ο χωρισμός τους δεν είχε τίποτα το δραματικό. Αλλάζουν οι άνθρωποι, αλλάζουν κι οι συνήθειές τους με τα χρόνια, όπου δεν τους σηκώνει το κλίμα φεύγουν. Κι αυτό είναι καλό και άγιο. Οι χωρισμοί είναι αρμονικά ενταγμένοι στη φυσική ροή των πραγμάτων.
Αδύνατο να κατανοήσει κανείς γιατί στην εποχή μας τα ζευγάρια χωρίζουν με τόσο δράμα, τόση ένταση, τύψεις, δυσκοιλιότητες και παλινωδίες. Πρέπει να φταίει ή ο χριστιανισμός ή το Νέτφλιξ. Αδιόρατο τι απ’ τα δύο.
Άσε που τα κορμιά είναι πράγματα εφήμερα, ενώ οι τέντες του Σωτήρη αθάνατες.
Διγ.
... περισσότεραλιγότερα
// Μεταφράσεις σύγχρονης παλαιστινιακής ποίησης (μτφρ.-σημ.: Παναγιώτης Ελ Γκεντί) //
Ράσα Αμπντουλχάντι
ΔΥΟ ΛΙΤΑΝΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
[2] Μια λιτανεία άρνησης μετατροπής σε κάτι φασματικό
όλες οι γυναίκες πεθαίνουν ή σχηματίζουν τάγματα στα βουνά
όλες οι γυναίκες πεθαίνουν ή κρύβονται
όλες οι γυναίκες πεθαίνουν ή εξορίζονται
όλες οι γυναίκες πεθαίνουν ή γεννούν στο σημείο ελέγχου
όλες οι γυναίκες πεθαίνουν ή βρίσκονται στη φυλακή
όλες οι γυναίκες πεθαίνουν ή παρακάμπτουν τα σπίτια στα οποία δεν μπορούν να επιστρέψουν
όλες οι γυναίκες είναι νεκρές ή αλλιώς κεντούν
χρήματα και φαγητό για να ράψουν τις γλώσσες των παιδιών τους [...]
*
Η Ράσα Αμπντουλχάντι είναι κουήρ παλαιστίνια ποιήτρια που μεγάλωσε μεταξύ Δαμασκού και Γεωργίας, ενώ δραστηριοποιήθηκε στο Σικάγο και την Ατλάντα. Είναι μέλος πολλών ακτιβιστικών οργανώσεων και ποιήματά της έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες. Έχει εκδώσει τις ακόλουθες δύο αγγλόφωνες ποιητικές συλλογές: Κελύφη σπιτιών (2017) και Ποιος δικαιούται την άνοιξη (2021).
εικόνα: Emilio Alvarez Diaz, Christian Asylum
saligari.net/filoksenia/metafraseis-sugxronis-palaistiniakis-poihshs/
... περισσότεραλιγότερα
Η ΠΟΛΗ Κ&Alp &OmicronGiorgos PallisΑΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ
[Εκδήλωση από το Σαλιγκάρι και τον Giorgos Pallis]
Καθημερινά, όταν βγαίνουμε από το σπίτι μας, αντικρίζουμε παντού γράμματα, αριθμούς, λέξεις, φράσεις — ενίοτε ολόκληρα κείμενα. Η πόλη είναι μια μεγάλη, ανοιχτή έκθεση γραπτού λόγου, μόνιμου και εφήμερου, σταθερού και κινούμενου, δημόσιου και ιδιωτικού, επίσημου και ανεπίσημου. Αυθόρμητα και ασυνείδητα, διαβάζουμε μάλλον οτιδήποτε συναντά το βλέμμα μας. Επιλεκτικά και συνειδητά, επεξεργαζόμαστε ό,τι μας ενδιαφέρει ή κεντρίζει πιο έντονα την προσοχή μας. Πόσο πίσω στον χρόνο πηγαίνει αυτή η παρουσία του γραπτού λόγου; Πώς λειτουργεί επάνω μας; Πόση ποίηση μπορεί να κρύβει;
Αυτά κι άλλα πολλά θα πούμε το Σάββατο στις 27 του Απρίλη στον χώρο μας στα Εξάρχεια (Σόλωνος 135) στις 20.00!
Κράτηση θέσης: saligari.filoxenia@gmail.com
Ο χώρος διαθέτει μικρό μπαρ, ΔΕΝ διαθέτει pos.
Σας περιμένουμε!
... περισσότεραλιγότερα
//Στον αληθινό κόσμο επιβιώνουν τα συστήματα, όχι οι ωραίες ιστορίες//
[...] Ο καπιταλισμός, μωρό μου, δεν έχει άλλο προορισμό από την ευτυχία των μετόχων, κι αποβιβάζεται αποκλειστικά στην επαναλαμβανόμενη εταιρική επιτυχία. Η επιτακτικότητα διασφάλισής της αποκαλύπτει την ευφυία πίσω απ’ την επιλογή ανθρώπων με την ικανότητα να δημιουργούν και να διαιωνίζουν ένα οικοσύστημα.
Μπορείς να κρατάς συνεχώς ικανοποιημένους τους πελάτες σου; Τότε, το σύστημα δεν θα σταματήσει ποτέ να έχει τροφή. Έχεις άμεση επικοινωνία και ευγενείς σχέσεις με όσους λαμβάνουν αποφάσεις; Η εφοδιαστική αλυσίδα θα λειτουργεί χωρίς πρόβλημα. Είσαι σε θέση να κρατάς τους εχθρούς μακριά από τα τείχη του συστήματος; Το σύστημα θα συνεχίσει να ευημερεί. [...]
Κείμενο: ι. σμιθ
Πίνακας: Δανιήλ Γουναρίδης, Η πόλις
saligari.net/filoksenia/ston-alithino-kosmo-epivionoun-ta-sustimata/
... περισσότεραλιγότερα
