Φωκάς

Μου αρέσει να τρώω, να καπνίζω και να αυνανίζομαι. Ανάμεσα, γράφω τραγούδια και ποιήματα, σε τραγικό τόνο, για την 'Υπαρξη. Αγαπώ πολύ το Αγρόνι τη γάτα μου, για τη μοναδική ομορφιά και τη μέτρια ευφυΐα της.

                             

Ένα σχόλιο

κάνεις μεγάλο λάθος. Εγώ δεν είμαι σαν τους ήρωες...

Σιωπή

ηδονή χωρίς αφήγηση δεν είναι ηδονή γι' αυτό ν' ανέβουν στον...

Σαβανωτής

με μια κίνηση αργή, περιπαικτική, στρώνει μια τούφα που...

Ενοχή

Τα στήθη σου  στο ίνσταγκραμ  στυλώνουν και στυλίτη τι τον κοτσάρεις τον Ελύτη;     Φωκάς

Ο Τσίτσης

Είδα τον Τσίτση, τον πειρατή, τον γάτο σου, σε τσαμπουκά που είχε χάσει το 'να μάτι, σε αγγελία: Ψάχνει γονείς. Και πάγωσα, κακό πως ―σίγουρα― θα σου συνέβη κάτι. Ταβόρ ή Λύρικα. Τις Τρίτες συνεδρία. Μα τις...

Ανακωχή

Γέροι φιγούρες τραγικές Με μούτρα πλαδαρά, προγούλια κόκκινα Ψωνίζουν στην Ομόνοια προσφυγόπουλα Εγώ μετράω τις καρδούλες στην ανάρτηση Που έκανα προ ολίγου για τη Γάζα Τσεκάρω τα προφίλ των κοριτσιών Που μοιάζουν...

«Ι»

...τράβηξα μία τζούρα γεμάτη «Η ομορφιά είναι μεγάλο πρόβλημα», είπα και εννοούσα πως κατά τ' άλλα τον βαριέμαι. Ένεψε, σα να καταλάβαινε, το κεφάλι. Όταν ζητούσε να γαμήσει καταλάβαινε τα πάντα.   Στο φελλοπίνακα μου άφηνε σημειώματα σε σκοτωμένα ελληνικά ―τα έβαζε όλα...

/…/

Πώς με κοιτούσε μεσ’ τα μάτια ο ποιητής πίσω απ’ τα ερέβινα γυαλιά μ’ ένα ελαφρύ μειδίαμα, Τι διάολο να γράψω. Πονά η πλάτη μου φρικτά.   Οι λέξεις και το νόημά τους τα άκρα ενός συνεχούς, είμαι καυλωμένος τέντα απ'...

Οδηγίες Χρήσεις

Χαμογελάστε, χαμογελάστε πλατιά! Να λέτε: ακόμη μία μέρα —ευλογία μεγάλη—, τι χαρά, θε΄μου, τι χαρά, να κλαίω από χαρά, να πλαντάζω από χαρά, να σπάει η καρδούλα μου σε κομματάκια εγκαρτέρησης. Να λέτε...

( )

στον π. κρίνο Πατάω καρδούλες σε σχόλια αδιάφορα Αιδοία και πέη στην οθόνη κολλημένα Λέω ο μάγκας, κοίτα ρε, πως τα κατάφερα Το χόρτο έκοψα, μαζί και σένα   Είν’ η κατάβαση του δείκτη μου ανώφελη Μάταιο το τίναγμα...

Χωρίς υπάλληλο στην έκδοση εισιτηρίων

χωρίς υπάλληλο στην έκδοση εισιτηρίων ακόμη και με μάσκα ο μπάτσος ζέχνει του τελευταίου συρμού, εμείς, σε αποστάσεις   βάρυνε η κιθάρα δέκα τόνους χρόνια αξημέρωτα τα ίδια ακόρντα δολώματα σε γάμπες σε στήθη γυναικεία   οι ίδιες λέξεις —νάρκες— να βγαίνουν και...