Στον ν.σ. και το camping
Chania για τη φιλοξενία
Τα τζιτζίκια
Η πελώρια μονστέρα πλάι στη φουντωτή φτέρη
Οι θεσπέσιοι κώλοι
Η πολιτική ορθότητα στην Τέχνη – γιατί ο ήρωας πενθώντας έναν παράφορο έρωτα χαμένο δεν πρέπει να βουλιάξει στον καναπέ του καπνίζοντας αμέτρητα τσιγάρα, πίνοντας gin, λιώμα
αλλά να κάνει γυμναστική και ύστερα να φάει μία πράσινη σαλάτα κι ένα ρόφημα detox–
Κεδρόδασος, δύο στόματα, με 500ml νερό
Το ηλιοβασίλεμα στην Αλμυρίδα και ο Βασίλης Νικολαΐδης
Εξομολογήσεις και μεταμεσονύχτια μαθήματα αυτοάμυνας σε ένα άδειο και σκοτεινό poolbar ως το πρωί
Μακάρι να έπεφτε στη θάλασσα το εισιτήριο ή να έμενε η ταυτότητα στους κέδρους
ένα μικρό γατάκι στο Μαράθι
Κρητικός καύσωνας και καυτό τσάι, Κροάτες και μουσική υπόκρουση Cohen
αλλοφροσύνη, τεκίλες, σπασμένα μέλη και το φευγιό
τσαλακωμένος προφυλακτήρας και μια πατούσα
το σποτ στη Χρυσή Ακτή
ένα λινό πουκάμισο λευκό
~κι αν είν’ τα σπίτια αδειανά απόψε στην Αθήνα,
πρόστιμο ας τρώγαμε ξανά για μία Κατερίνα~
«σφάλλαμε!»
Η Ιταλίδα, ο Βερολινέζος και η Ουκρανή
το κάλλος που κατοπτρίζεται στον ύψιστο βαθμό στην εφήμερη στιγμή της Ήβης
Γιατί ένα συμβατικό Ford να μην χωράει εφτά άτομα;
Το επίπονο βιβλίο της Καραπάνου
Marvel, Starlord, αστερόσκονη από νεκρούς διάττοντες στα χέρια μας και όνειρα με σειρές
Απανωτές μπίρες που δεν έσβησαν τη δίψα, άρα τσίπουρα
Μπίρα, ρακί, Χρυσή Ακτή
Ο πάντα χαμένος αναπτήρας
~για το τσιγάρο φώτια, πού θα βρω τελικά~
τα δάχτυλα
Πρόβες και σκίτσα
Το χαμόγελό σου
Ο φάρος από τη Rosa Nera
Ίλιγγας – o άνθρωπος της σπηλιάς και ο δεινόσαυρος
Νεκτάριος και γευστικός οργασμός
Ο ανθότυρος
Κοεμτζής και μπάτσοι
σκάκι, σπέσιαλ τοστ, παντομίμες και άβολα βότσαλα
Police! Police!
Ομελέτες και σαλάτες με τον μπαμπά Πρόεδρο
το ολέθριο φρένο που παρ΄ ολίγον να σκοτώσει τρία συγκροτήματα, μια ηθοποιό, ένα αμάξι δανεικό και κάποιους ανυποψίαστους περαστικούς
μόντες και ποδήλατα στη Λίμνη – ένας Νεκτάριος δεν είναι ποτέ αρκετός
Στα τελευταία τσιγάρα
Όλες οι σφήκες του Ντουνιά, έναν Δεκαπενταύγουστο
«ρακί – κορίτσια μου!»
Οι ήρεμες μουσικές της Σόφης που λέει ψέματα σε ένα έρημο poolbar
οι Γάλλοι που χάλασαν τη φάση – ή και όχι.
Το βηχαλάκι.
Ο κύριος Ζυώφμανς και ένα θεατρικό μονόπρακτο άνευ ειρμού
Οι φίλοι που έγιναν θυσία (ή η Ουκρανή) – τα γυρίσματα
στροφές και φούστες στη Γωνιά των Αγγέλων
(αλλά και μια ιστορία θλιβερή)
Ιταλικά τραγούδια, λίγα χιλιόμετρα τιμόνι ακόμη για τα Φαλάσαρνα και
μια Μύκονος στην Καλυβιανή
στάκες, όλο το ζωικό βασίλειο, αλλά – «έχουμε και πολύ ωραία θαλασσινά»
κι ύστερα, κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το πλοίο
Ηλίας, Άγιοι Απόστολοι, μια τελευταία ανατολή και τσιμιτσάνγκας
«Χαμός θα γίνει ρε!»
Η τελευταία μέρα
μείον ένας
Θλίψη στα σοκάκια της παλιάς πόλης
Μποττιτσέλλι, υγρασία, πολικό ψύχος
κι αποχωρισμός.
Ανήκω σ’ αυτούς που κρατούν άχρηστα μικροπράγματα, ταπεινά φαρμακεία της μνήμης. Γι’ αυτόν τον Αύγουστο, λοιπόν, ένα αδέξιο σκίτσο μιας παρέας που ρίζωσε στη Χρυσή Ακτή κι έπιασε φιλίες με ένα αλμυρίκι, μερικές πέτρες –ναι, πέτρες– απ΄ το Κεδρόδασος, ένα βραχιολάκι από καραμέλες που είχαμε παιδιά κι ένα ξερό φύλλο – ίσως συκής. Κι όσοι αναγνωρίσετε τους εαυτούς σας σε αυτές τις σκόρπιες αράδες, κρατήστε τις με γλυκιά νοσταλγία για τις μέρες του χειμώνα κι ελπίζω να νιώθετε καλύτερα ήδη…
σ.κ.
*προτεινόμενη μουσική υπόκρουση: https://www.youtube.com/watch?v=mU-9024R4AU