— «Γιατί χρειάζεσαι τόσες πολιορκητικές μηχανές;» τον ρώτησα, όταν τις είδα παραταγμένες απέναντι στο κάστρο. Ήταν πέντε, τοποθετημένες κυκλικά γύρω από το κάστρο και το σημάδευαν.
— Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να κυριεύσεις ένα κάστρο τόσο καλά οχυρωμένο όπως αυτό που βλέπεις;
Έριξα το βλέμμα μου στο κάστρο. Δεν είχα τίποτα περισσότερο να πω παρά να συμφωνήσω μαζί του. Ήταν κτισμένο στην κορυφή ενός πυκνοφυτεμένου λόφου, με δέντρα που κάλυπταν όλη την περίμετρό του, περιτριγυρισμένο από μια τάφρο γεμάτη νερό όπου κολυμπούσαν κροκόδειλοι, πιράνχας και βαμπιρόψαρα.
Πρέπει να έχεις στρατιωτική εμπειρία, στρατηγική, μελετημένη τακτική και κυρίως σύγχρονο πολεμικό εξοπλισμό, συνέχισε.
Τελειώνοντας τη φράση του, έστειλε μια βολή για να με εντυπωσιάσει με τη σκοπευτική αποτελεσματικότητα του στρατιωτικού υλικού του, η οποία κατέστρεψε μέρος του βορειανατολικού τμήματος του κάστρου.
Από μέσα ακούστηκαν κραυγές, αναστάτωση, τρεχαλητά. Η βαριά πύλη άνοιξε και στην είσοδο φάνηκε επιβλητικός με την απαστράπτουσα στολή του ο δούκας Έλινγκτον. Το ξίφος του άστραφτε στο φως του φεγγαριού. Ο Παύλος Κρίμας αιφνιδιασμένος από την εμφάνιση τού δούκα, δίχως εναλλακτικό σχέδιο γι’ αυτή την απρόβλεπτη παρουσία, βάδισε έντρομος προς την πόρτα, την άνοιξε και χάθηκε τρέχοντας στο σκοτάδι του δρόμου, αφήνοντας στο έλεος του εχθρού τις πολιορκητικές μηχανές και τον ακροατή του.
Σπύρος Παύλου
*φωτογραφία: Γιάννης Βλάχος