Αποκατάσταση

Αποκατάσταση

Τα κορίτσια λιγοστεύουν επικίνδυνα. Δεν πεθαίνουν. Θαλερά, ακμαιότατα και μες στο σφρίγος βρίσκονται. Λιγοστεύουν, αλλά δεν πεθαίνουν. Παντρεύονται. Μάλλον κάποιο σαββατοκύριακο που δε βγήκα, είτε εξαιτίας αρρώστιας είτε φόρτου εργασίας, αυτές ομοθυμαδόν αποφάσισαν να σοβαρευτούν. Μία μία τις παρατηρώ, αποκαθίστανται. Λες κι είχαν κάποια βλάβη, κυνήγησαν αποκατάσταση.

Στους γάμους τους ντύνομαι πάντα καθώς πρέπει, πασχίζω ν’ αποβάλλω την όποια πονηριά ή ηττοπάθεια, δίνω τις δέουσες ευχές, για να μεθύσω ήσυχος μετά μέχρι λιποθυμίας στο τραπέζι.

Το μόνο που θέλω, στην πραγματικότητα, είναι στην κηδεία μου να είν’ αγαπημένες. Αν με βρίζουν, μικροπρέπεια.

Τους πεθαμένους και τους άντρες καλό είναι να τους συγχωρείς. Αδύνατο να διορθώσουν τ’ οτιδήποτε.

 

Διγ.

 

*φωτογραφία: ε.β.

Author

Ο Διγ. νομίζει ότι στο παιδικό του δωμάτιο είχε αφίσες του Μαρξ, του Βάλτερ Μπένγιαμιν, του Γιώργου Μαζωνάκη και του Γιώργου Καραγκούνη. Η μόνη που δυόμισι δεκαετίες τώρα δεν έχει αποκαθηλωθεί είναι του Μαζωνάκη. Γι’ αυτό είναι σίγουρος. Ακόμη, έφαγε πάρα πολύ ξύλο για να μάθει γράμματα και ως εκδίκηση σπουδάζει εννιά χρόνια τώρα. Συμπαθεί τις λέξεις με αρχικό γράμμα το βήτα, όπως βιρτουόζος, βανδαλισμοί, βαρυσήμαντα, βότκα και Βλαδιβοστόκ, ενώ αποστρέφεται εκείνες που ξεκινούν από κάπα, όπως καπιταλισμός, κόλαση, κολαούζος, καλλίπυγος και κατενάτσιο. Το μόνο που τον παρηγορεί είναι η απαρασάλευτη πίστη του στην αλτουσεριανή ρήση κατά την οποία: «το μέλλον διαρκεί πολύ».