Αργήσαμε φέτος. Λίγο οι δουλειές, λίγο οι εκλογές, κάτι και η μεταξύ μας ασυνεννοησία, μόλις χθες κλείσαμε εισιτήρια. Κακή βέβαια η συγκυρία, αλλά η ζωή συνεχίζεται. Έτσι δεν είναι;
Συνεχίζεται η ζωή, συνεχίζονται τα pushbacks, συνεχίζονται κι οι διακοπές. Πώς αλλιώς; Τι να κάνουμε δηλαδή;
Εμείς είμαστε και αριστερά παιδιά, έχουμε μ’ έναν τρόπο τη συνείδησή μας καθαρή. Καταγγέλλουμε την Ευρώπη-φρούριο, κατεβαίνουμε στις πορείες, πηγαίνουμε στ’ αντιρατσιστικά φεστιβάλ. Λέμε ακόμα συχνά πως έχουμε «ανοιχτούς λογαριασμούς με τους κανίβαλους αυτού του κόσμου».
Θα χάσουμε όμως τις βουτιές μας τον Αύγουστο; Δεν μας φοβάμαι. Ξεχνάμε κι εμείς. Τι να κάνουμε δηλαδή;
Ο τελευταίος τροχός της αμάξης είμαστε άλλωστε. Το πρόβλημα είναι πως αυτή η άμαξα σκοτώνει κι εμείς παραμένουμε τροχός της.
Αργήσαμε φέτος
αργήσαμε γενικώς
λερώθηκαν κι οι συνειδήσεις διαπαντός.
Διγ.