Μετωπική σύγκρουση, ανείπωτη τραγωδία, εγκληματικές ευθύνες, ανθρώπινο λάθος, εθνικό πένθος, λόγος κενός. Τα επίθετα των ημερών. Όλα αδιανόητα. Όλα λάθος.
Αναπόφευκτη σύγκρουση, προδιαγεγραμμένη τραγωδία, ανύπαρκτες ευθύνες, αποδιοπομπαίος τράγος, ταξικό πένθος, λόγος κενός. Τίποτα δε διορθώνεται.
Δεν μπορώ να γράψω τίποτα, Νίκο. Φτιάχνω καφέ από χτες. Πολλούς καφέδες. Τρέμουν τα χέρια μας. Δεν ξέρουμε τίποτα εκτός από την πλευρά μας. Εμείς πάντα στην πλευρά των ερειπίων. Στα σμπαραλιασμένα τρένα στο βαγόνι του κυλικείου με τους καπνιστές.
Όσο αγχωμένα κι απροετοίμαστα περιμένουμε τους τρόπους με τους οποίους το κεφάλαιο θα καταργήσει και για μας την πιθανότητα του φυσικού θανάτου, ας διώξουμε τουλάχιστον τα περιττά επίθετα. Νισάφι.
Μούδιασμα, ανημπόρια, οργή και θλίψη. Ουσιαστικά.
Εμείς γι’ αυτούς, αναλώσιμα θηλαστικά. Πολύ ουσιαστικά.
Τα παιδιά, αντωνυμίες για την αγορά.
Διγ.
*πίνακας: “Eruption du Vesuve”, Pierre–Henry de Valenciennes