Αλήθεια είναι ότι με τόσο καθισιό ένα χρόνο τώρα άνθρωποι και σαλιγκάρια έχουμε πιαστεί άσχημα. Κι αν για τους ανθρώπους υπάρχουν έστω οι κωδικοί και σκάνε καμιά τσάρκα, εμείς έτσι βραδυπορούντα που ’μαστε, πάμε να βγούμε και μας πιάνει στο κατώφλι η απαγόρευση.
Να μην τα πολυλέμε, ένα μασάζ ήταν ό,τι έπρεπε. Επικοινωνήσαμε ήδη με τον κύριο Βασίλη, τον ξακουστό μασέρ που προ αμνημονεύτων έμαθε στην Ανατολή την τέχνη του, και κλείσαμε ραντεβού για το σαββατοκύριακο.
ΥΓ. Αν έπεσε το μάτι σας στο «ΡΑΝΤΕΥΟΥ» και σπεύσατε να σκεφτείτε ότι ο μασέρ μας είναι ολίγον ανορθόγραφος, λαθεύετε. Επί τούτου και εξεπίτηδες είναι έτσι δα γραμμένο. Είναι άλλωστε γνωστό πως ηδονές κι ανακουφίσεις των σωμάτων μονάχα με φωνήεντα φτιάχνουν επιφωνήματα.
Διγ., εκ μέρους του Σαλίγκαρου
φωτογραφία: Έφη Ευαγγελινού
