Μασάζ σαλιγκαριών

Μασάζ σαλιγκαριών

Αλήθεια είναι ότι με τόσο καθισιό ένα χρόνο τώρα άνθρωποι και σαλιγκάρια έχουμε πιαστεί άσχημα. Κι αν για τους ανθρώπους υπάρχουν έστω οι κωδικοί και σκάνε καμιά τσάρκα, εμείς έτσι βραδυπορούντα που ’μαστε, πάμε να βγούμε και μας πιάνει στο κατώφλι η απαγόρευση.

Να μην τα πολυλέμε, ένα μασάζ ήταν ό,τι έπρεπε. Επικοινωνήσαμε ήδη με τον κύριο Βασίλη, τον ξακουστό μασέρ που προ αμνημονεύτων έμαθε στην Ανατολή την τέχνη του, και κλείσαμε ραντεβού για το σαββατοκύριακο.

ΥΓ. Αν έπεσε το μάτι σας στο «ΡΑΝΤΕΥΟΥ» και σπεύσατε να σκεφτείτε ότι ο μασέρ μας είναι ολίγον ανορθόγραφος, λαθεύετε. Επί τούτου και εξεπίτηδες είναι έτσι δα γραμμένο. Είναι άλλωστε γνωστό πως ηδονές κι ανακουφίσεις των σωμάτων μονάχα με φωνήεντα φτιάχνουν επιφωνήματα.

Διγ., εκ μέρους του Σαλίγκαρου

 

φωτογραφία: Έφη Ευαγγελινού

Author

Ο Διγ. νομίζει ότι στο παιδικό του δωμάτιο είχε αφίσες του Μαρξ, του Βάλτερ Μπένγιαμιν, του Γιώργου Μαζωνάκη και του Γιώργου Καραγκούνη. Η μόνη που δυόμισι δεκαετίες τώρα δεν έχει αποκαθηλωθεί είναι του Μαζωνάκη. Γι’ αυτό είναι σίγουρος. Ακόμη, έφαγε πάρα πολύ ξύλο για να μάθει γράμματα και ως εκδίκηση σπουδάζει εννιά χρόνια τώρα. Συμπαθεί τις λέξεις με αρχικό γράμμα το βήτα, όπως βιρτουόζος, βανδαλισμοί, βαρυσήμαντα, βότκα και Βλαδιβοστόκ, ενώ αποστρέφεται εκείνες που ξεκινούν από κάπα, όπως καπιταλισμός, κόλαση, κολαούζος, καλλίπυγος και κατενάτσιο. Το μόνο που τον παρηγορεί είναι η απαρασάλευτη πίστη του στην αλτουσεριανή ρήση κατά την οποία: «το μέλλον διαρκεί πολύ».