Κάθε Σάββατο βράδυ, ξυρίζομαι, πλένομαι και ντύνομαι στην πένα. Στο ασανσέρ θυμάμαι πως οι ισορροπημένοι άνθρωποι τείνουν κατά κανόνα να ερωτεύονται τοξικούς και το αντίστροφο. Έτσι, από φόβο μην τυχόν βρω καμιά καλή, ισορροπημένη κοπέλα που ξέρει τι θέλει, ανεβαίνω στην ταράτσα με το μπουκάλι κονιάκ που προοριζόταν για δώρο στο πάρτυ που πιστόλιασα και παρατηρώ τους ανθρώπους ανέμελους να ψάχνουν μετωπικές συγκρούσεις δυστυχίας.
Επικίνδυνο να μεθάς μόνος σε ταράτσες, αλλά όχι περισσότερο απ’ τo να βγαίνεις στην Αθήνα την άνοιξη.
Διγ.
*εικόνα από το φιλμ: “Ιωάννης ο Βίαιος” [1973] της Τώνιας Μαρκετάκη
