Αντίδοτα

Αντίδοτα

Σ’ έναν άλλο κόσμο, το κρύο δε θα χρειαζόταν πετρέλαιο για να γιατρευτεί.

Θ’ αρκούσε το κορμί σου. Η τριβή των φθαρτών μας των σωμάτων θα εκμηδένιζε αυτοστιγμεί την ενεργειακή κρίση. Ξέρεις, μιλώ για κείνο το σώμα που συνέτεινε τα μέγιστα στην αποτρόπαια φθορά του καναπέ μου. Δεν έφταιγε που ήτανε το έπιπλο ικέα κι ευτελές. Έφταιγε που τότε ζεσταινόμασταν καλύτερα.

Γνωρίζω, βέβαια, πως ακόμα κι ο χειμώνας συνιστά μια συνθήκη εφήμερη, παροντική και προσπελάσιμη. Το πυρωμένο σώμα του καλοριφέρ, κάποτε, όχι πολύ μακριά από σήμερα, θα μου ’ναι ολότελα αχρείαστο. Το πυρωμένο σώμα το δικό σου, κάποτε, όχι πολύ μακριά από σήμερα, θα ’ναι αναμφίβολα το μόνο που θα θυμάμαι.

Διγ.

Author

Ο Διγ. νομίζει ότι στο παιδικό του δωμάτιο είχε αφίσες του Μαρξ, του Βάλτερ Μπένγιαμιν, του Γιώργου Μαζωνάκη και του Γιώργου Καραγκούνη. Η μόνη που δυόμισι δεκαετίες τώρα δεν έχει αποκαθηλωθεί είναι του Μαζωνάκη. Γι’ αυτό είναι σίγουρος. Ακόμη, έφαγε πάρα πολύ ξύλο για να μάθει γράμματα και ως εκδίκηση σπουδάζει εννιά χρόνια τώρα. Συμπαθεί τις λέξεις με αρχικό γράμμα το βήτα, όπως βιρτουόζος, βανδαλισμοί, βαρυσήμαντα, βότκα και Βλαδιβοστόκ, ενώ αποστρέφεται εκείνες που ξεκινούν από κάπα, όπως καπιταλισμός, κόλαση, κολαούζος, καλλίπυγος και κατενάτσιο. Το μόνο που τον παρηγορεί είναι η απαρασάλευτη πίστη του στην αλτουσεριανή ρήση κατά την οποία: «το μέλλον διαρκεί πολύ».