Ας περιμένουν –και– οι άντρες

Ας περιμένουνε οι άντρες πριν με κρίνουνε,
πριν με στολίσουν με επίθετα της Τρούμπας
να στοχαστώ πάνω στα φύλα που μου ρίχνουνε
ως προλετάριος αγνός μα και φλωρούμπας


Μάγκας μάτσο δεν ήμουνα· δεν το ’χω μετανιώσει
νιώθω το μασκουλίνιτι να μου ’χει μαλακώσει.
Κοιτάζω στην τελεβιζιόν τα σόου μας και φέτος,
μπιγκμπράδερ, μπάτσελορ κι εμείς να ’χουμε μείνει σέκος


Κι έτσι καθώς θηλυπρεπώς στη λαϊκή θα πάμε,
αγγούρια να ψωνίσουμε για να ’χωμε να φάμε
έτσι και γω θα σου το πω, μισή ντροπή δική μου,
μ’ άρεσε που ανδρώθηκα έξω απ’ το βρακί μου.


Διγ.


*πίνακας: Egon Schiele, Two women (1917)