Δαχτυλήθρες

Η μόνη φορά που νιώθω εθνική υπερηφάνεια

είναι χαζεύοντας τα δάχτυλά σου.

Τρώγοντας μανιωδώς τα δικά μου

εκφράζω τον άκρατο εθνομηδενισμό μου.

 

Κι όταν οι άλλοι έξω γιορτάζουνε το «όχι»,

αχόρταγος κι ενδοτικός καταφάσκω

στις δαχτυλήθρες που μου σπρώχνεις.

 

Διγ.

 

*εικόνα: από το φιλμ Winona (2019) του Αλέξανδρου Βούλγαρη

ΑΛΛΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Το καλοκαίρι του ’04

«Παρ’ το σβουράτσι από κει και κάτσε» πρότεινε πατρικά...

Η τρύπα στο ταβάνι

Ζήτημα να ’μεινες πεντέξι μήνες σε κείνο το σπίτι....

Ο πόνος των χεριών

Πήγα σήμερα στο μακρινό σούπερ μάρκετ, στο μεγάλο, ξέρεις,...

Θανατικό

Τον τελευταίο καιρό πεθαίνουν πολλοί άνθρωποι κάθε ηλικίας στον...