Το άσθμα μου κι ο βρυχηθμός μου
δεν την αντέξαν τη συνέργεια του ιού.
Κι έτσι καθώς που λες με στείλανε προώρως
Από τον Άδη σου ταχυδρομώ ύστατο «Άι λοβ γιού».
Βγήκαν κατόπι στα δελτία και συμφώνησαν
«νόσημα υποκείμενο», μοιραίο δι’ αυτόν απέβη
«ουδείς άτρωτος», ας πρόσεχε αναφώνησαν
ένας λιγότερος· πια, δε μας συντροφεύει.
Φίλοι, γνωστοί και τεθλιμμένοι συγγενείς
ενδελεχώς απ’ τον ΕΟΔΥ θα ιχνηλατούνται,
Όσο στης κόλασης τα μέρη αναρωτιέμαι κατηφής:
«Άραγε τι και πώς οι κορασίδες της ζωής μου θα θυμούνται;»
Διγ.
*φωτογραφία: Jim Jarmusch, Only lovers left alive (2013)
