Γράμμα απ’ την αντίπερα

Το άσθμα μου κι ο βρυχηθμός μου
δεν την αντέξαν τη συνέργεια του ιού.
Κι έτσι καθώς που λες με στείλανε προώρως
Από τον Άδη σου ταχυδρομώ ύστατο «Άι λοβ γιού».


Βγήκαν κατόπι στα δελτία και συμφώνησαν
«νόσημα υποκείμενο», μοιραίο δι’ αυτόν απέβη
«ουδείς άτρωτος», ας πρόσεχε αναφώνησαν
ένας λιγότερος· πια, δε μας συντροφεύει.


Φίλοι, γνωστοί και τεθλιμμένοι συγγενείς
ενδελεχώς απ’ τον ΕΟΔΥ θα ιχνηλατούνται,
Όσο στης κόλασης τα μέρη αναρωτιέμαι κατηφής:
«Άραγε τι και πώς οι κορασίδες της ζωής μου θα θυμούνται;»  



Διγ. 

 

*φωτογραφία: Jim Jarmusch, Only lovers left alive (2013)

ΑΛΛΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Το καλοκαίρι του ’04

«Παρ’ το σβουράτσι από κει και κάτσε» πρότεινε πατρικά...

Η τρύπα στο ταβάνι

Ζήτημα να ’μεινες πεντέξι μήνες σε κείνο το σπίτι....

Ο πόνος των χεριών

Πήγα σήμερα στο μακρινό σούπερ μάρκετ, στο μεγάλο, ξέρεις,...

Θανατικό

Τον τελευταίο καιρό πεθαίνουν πολλοί άνθρωποι κάθε ηλικίας στον...