Καλό καλοκαίρι

Καλό καλοκαίρι

Είπα να γράψω ένα ποίημα για το θέρος

Να πω για άνθη πλουμιστά που εσένανε θυμίζουν

Τώρα που άρχετ’ εποχή καυτή κι ο επελαύνων έρως.

Αλί! Οι στίχοι βγαίνουνε ζαβοί· άλλα στ’ αυτιά βουίζουν.

Κι αφού δεν το κατάφερα το ποίημα να συνθέσω,

Λέω σε έξι-εφτά γραμμές αλλιώς να σου το θέσω.

 

Ελαστική κι ευέλικτη την εργασία κάνουν,

αυτοί που δε δουλέψανε έξω απ’ τη ΔΑΠ ποτέ τους,

«τ’ οχτάωρο είναι πασέ κι εσύ δεν είσαι εργάτης·

επιχειρηματίας του εαυτού», μη φαίνεται ο δραγάτης.

Θα τρως ρεπό, θα ζεις λιτά, θα λες ευχαριστώ,

κηδεία απόψε κάνουμε σε κάθε τι συλλογικό.

Διακοπές και απεργίες να ξεχάσεις αγαπούλα,

δικαιώματα ξηλώνουν, σε κονταίνουν με τη βούλα.   

 

Καθόλου δεν θα ήθελα ψυχή να σου μαυρίσω

μονάχα λίγο εκπρόθεσμα αυτό να σε ρωτήσω:

Έτοιμη για την επανάσταση μωρό μου;

 

Διγ.

 

*φωτογραφία: Αντωνία Μπεμπλιδάκη

Author

Ο Διγ. νομίζει ότι στο παιδικό του δωμάτιο είχε αφίσες του Μαρξ, του Βάλτερ Μπένγιαμιν, του Γιώργου Μαζωνάκη και του Γιώργου Καραγκούνη. Η μόνη που δυόμισι δεκαετίες τώρα δεν έχει αποκαθηλωθεί είναι του Μαζωνάκη. Γι’ αυτό είναι σίγουρος. Ακόμη, έφαγε πάρα πολύ ξύλο για να μάθει γράμματα και ως εκδίκηση σπουδάζει εννιά χρόνια τώρα. Συμπαθεί τις λέξεις με αρχικό γράμμα το βήτα, όπως βιρτουόζος, βανδαλισμοί, βαρυσήμαντα, βότκα και Βλαδιβοστόκ, ενώ αποστρέφεται εκείνες που ξεκινούν από κάπα, όπως καπιταλισμός, κόλαση, κολαούζος, καλλίπυγος και κατενάτσιο. Το μόνο που τον παρηγορεί είναι η απαρασάλευτη πίστη του στην αλτουσεριανή ρήση κατά την οποία: «το μέλλον διαρκεί πολύ».