Στιχάκια πρόχειρα σκαρώνω για την πλήξη
με τόση ζέστη πες μου πού θα καταλήξει.
Μου λες: «τον Αύγουστο τίποτα δεν γράφεται,
παχιά η μύγα κι ο κολιός εδώ μου κάθεται».
Χωρίζουν άνθρωποι, τα φτιάχνουνε με άλλους,
ένα κρεβάτι με πρησμένους αστραγάλους.
Με ραθυμία τον ιδρώτα μου σκουπίζω,
το τιραντάκι σου τρεις μέρες θα μυρίζω.
Αν έρθεις βράδυ, φέρε βότκα και παγάκια,
είναι τα μάτια σου παχύρευστα αστράκια.
Μ’ επιμονή το αυτί σου εγώ θα γλείφω,
Ως να σε πείσω πως το μπρος έρχεται πίσω.
Να πάει καρσί και η έμπνευση στο βρόντο,
ζούμ’ ένα μήνα πειθαρχίας άσπρο φόντο.
Θα βγαίνουν πίνακες κατάταξης ΑΣΕΠ
όσο ρουφάμε μια ζεστή σόδα σουέπς
κι αν διοριστείς μια μέρα σε νησί
και σε πλανέψει νεανίδα παρδαλή,
εμέν’ αγάπη μου τ’ αυτί να μου τρυπήσεις,
μικροαστός έχε το νου μην καταντήσεις.
