Μικροαστός τον Αύγουστο

Μικροαστός τον Αύγουστο

 

Στιχάκια πρόχειρα σκαρώνω για την πλήξη
με τόση ζέστη πες μου πού θα καταλήξει.
Μου λες: «τον Αύγουστο τίποτα δεν γράφεται,
παχιά η μύγα κι ο κολιός εδώ μου κάθεται». 
Χωρίζουν άνθρωποι, τα φτιάχνουνε με άλλους,
ένα κρεβάτι με πρησμένους αστραγάλους.



Με ραθυμία τον ιδρώτα μου σκουπίζω,
το τιραντάκι σου τρεις μέρες θα μυρίζω.
Αν έρθεις βράδυ, φέρε βότκα και παγάκια,
είναι τα μάτια σου παχύρευστα αστράκια.
Μ’ επιμονή το αυτί σου εγώ θα γλείφω,
Ως να σε πείσω πως το μπρος έρχεται πίσω.



Να πάει καρσί και η έμπνευση στο βρόντο,
ζούμ’ ένα μήνα πειθαρχίας άσπρο φόντο.
Θα βγαίνουν πίνακες κατάταξης ΑΣΕΠ
όσο ρουφάμε μια ζεστή σόδα σουέπς
κι αν διοριστείς μια μέρα σε νησί
και σε πλανέψει νεανίδα παρδαλή,
εμέν’ αγάπη μου τ’ αυτί να μου τρυπήσεις,
μικροαστός έχε το νου μην καταντήσεις.

 

Author

Ο Διγ. νομίζει ότι στο παιδικό του δωμάτιο είχε αφίσες του Μαρξ, του Βάλτερ Μπένγιαμιν, του Γιώργου Μαζωνάκη και του Γιώργου Καραγκούνη. Η μόνη που δυόμισι δεκαετίες τώρα δεν έχει αποκαθηλωθεί είναι του Μαζωνάκη. Γι’ αυτό είναι σίγουρος. Ακόμη, έφαγε πάρα πολύ ξύλο για να μάθει γράμματα και ως εκδίκηση σπουδάζει εννιά χρόνια τώρα. Συμπαθεί τις λέξεις με αρχικό γράμμα το βήτα, όπως βιρτουόζος, βανδαλισμοί, βαρυσήμαντα, βότκα και Βλαδιβοστόκ, ενώ αποστρέφεται εκείνες που ξεκινούν από κάπα, όπως καπιταλισμός, κόλαση, κολαούζος, καλλίπυγος και κατενάτσιο. Το μόνο που τον παρηγορεί είναι η απαρασάλευτη πίστη του στην αλτουσεριανή ρήση κατά την οποία: «το μέλλον διαρκεί πολύ».