Της Κυριακής χαρά

Της Κυριακής χαρά

Της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη.

Έτσι εσύ πάντα. Δε μπορούσες αλλιώς. Δεν ήτανε στο χέρι σου η μεσονύχτια αυτή μεταστροφή.

Αδημονούσες τάχα να χαλάσει ο καιρός, να κλειστούμε σπίτι,

απ’ την ασφάλεια της λιακάδας, απ’ την απανεμιά της Κυριακής.

 

Τώρα, αυτήν την ατέλειωτη Κυριακή χωρίς χαρά, χαίρομαι που ξύπνησα απόγευμα.

Χαίρομαι που, παρά τα πρωινά τρυπάνια και τις οχλούσες επισκευές των γειτόνων, δε σηκώθηκα. Ξόδεψα στο κρεβάτι μόνος το ήμισυ της μέρας.

Στην πίσω πλευρά της αμεριμνησίας βρίσκεται η θλίψη,

στην πίσω πλευρά της Κυριακής η Άβυσσος της Κάρμεν Λαφορέτ.   

 

Διγ.   

Author

Ο Διγ. νομίζει ότι στο παιδικό του δωμάτιο είχε αφίσες του Μαρξ, του Βάλτερ Μπένγιαμιν, του Γιώργου Μαζωνάκη και του Γιώργου Καραγκούνη. Η μόνη που δυόμισι δεκαετίες τώρα δεν έχει αποκαθηλωθεί είναι του Μαζωνάκη. Γι’ αυτό είναι σίγουρος. Ακόμη, έφαγε πάρα πολύ ξύλο για να μάθει γράμματα και ως εκδίκηση σπουδάζει εννιά χρόνια τώρα. Συμπαθεί τις λέξεις με αρχικό γράμμα το βήτα, όπως βιρτουόζος, βανδαλισμοί, βαρυσήμαντα, βότκα και Βλαδιβοστόκ, ενώ αποστρέφεται εκείνες που ξεκινούν από κάπα, όπως καπιταλισμός, κόλαση, κολαούζος, καλλίπυγος και κατενάτσιο. Το μόνο που τον παρηγορεί είναι η απαρασάλευτη πίστη του στην αλτουσεριανή ρήση κατά την οποία: «το μέλλον διαρκεί πολύ».