Μην τρομάξουμε

Μην τρομάξουμε

«Μην τρομάξουμε με τους 134 θανάτους, είναι σε 48 ώρες» είπε ο δημοσιογράφος στις ειδήσεις.

Δεν τρομάζουμε, μην ανησυχείς κύριε σιχαμένε.

Συνηθίσαμε.

Απώλειες ανώνυμες, αριθμοί του απογεύματος, στοιχεία, στατιστικές, καμπύλες.

Αφού είναι σαρανταοκταώρου, πάει να πει 134 είναι οκ.

Επόμενο θέμα.

 

«Ποντίκια κατασπάραξαν νεκρό 28χρονο Σομαλό πρόσφυγα στη ΒΙΑΛ στη Χίο».

Εδώ;

Τρομάζουμε;

Το είπαν στις ειδήσεις;

Αν ναι, ποια ήταν η προτροπή;

 

Τρομάξουμε, δεν τρομάξουμε, αδιάφορο.

 

Αυτός ο δίχως όνομα Σομαλός, που τρωκτικά φάγανε το σαρκίο του, δεν είναι νεκρός σαρανταοκταώρου.

Είναι νεκρός μιας εποχής.

Της δικής μας, της ντροπής.

 

Διγ.

 

*φωτογραφία: Γιάννης Βλάχος

Author

Ο Διγ. νομίζει ότι στο παιδικό του δωμάτιο είχε αφίσες του Μαρξ, του Βάλτερ Μπένγιαμιν, του Γιώργου Μαζωνάκη και του Γιώργου Καραγκούνη. Η μόνη που δυόμισι δεκαετίες τώρα δεν έχει αποκαθηλωθεί είναι του Μαζωνάκη. Γι’ αυτό είναι σίγουρος. Ακόμη, έφαγε πάρα πολύ ξύλο για να μάθει γράμματα και ως εκδίκηση σπουδάζει εννιά χρόνια τώρα. Συμπαθεί τις λέξεις με αρχικό γράμμα το βήτα, όπως βιρτουόζος, βανδαλισμοί, βαρυσήμαντα, βότκα και Βλαδιβοστόκ, ενώ αποστρέφεται εκείνες που ξεκινούν από κάπα, όπως καπιταλισμός, κόλαση, κολαούζος, καλλίπυγος και κατενάτσιο. Το μόνο που τον παρηγορεί είναι η απαρασάλευτη πίστη του στην αλτουσεριανή ρήση κατά την οποία: «το μέλλον διαρκεί πολύ».