Πρώτον, οι εκλογές αποτελούν, ως γνωστόν, τη γιορτή της δημοκρατίας. Οπότε, προτού πάτε στο εκλογικό σας κέντρο, επισκεφθείτε οπωσδήποτε ζαχαροπλαστείο, πάρτε στη δημοκρατία γλυκά, δυο πάστες ή μια κούτα αμυγδαλωτά. Καλό είναι να μην πάτε με άδεια χέρια, καθώς είναι παραπάνω από σίγουρο πως θα φύγετε με τέτοια.
Δεύτερον, αν είστε ανάμεσα στους θιασώτες της παλαιοαναρχικής ρήσης κατά την οποία: «αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, θα ήταν παράνομες», αλλά παρ’ όλ’ αυτά καίγεστε να ψηφίσετε, κάντε μια-δυο εξτρά παρανομίες την Κυριακή, να νιώσετε εξισορρόπηση. Προσέλθετε, λόγου χάρη, μέσα στο σχολείο με μηχανή χωρίς κράνος και δίπλωμα ή ψαρέψτε με δυναμίτη κουνέλια.
Τρίτον, αποφύγετε να ψηφίσετε ό,τι ψηφίζει το αφεντικό σας, οι γιαγιάδες, οι παππούδες σας κι οι θείοι σας. Τόσο νέα κι όμορφα παιδιά κρίμα να ψηφίζετε κάτι τόσο δεξιό και συμβιβασμένο. Αυτοί θέλουν σταθερότητα, ανάπτυξη και κέρδη, εσείς θέλετε έρωτα, επανάσταση και θέρη. Δεν ταιριάζετε.
Τέταρτο, δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να πιεστείτε σώνει και ντε ν’ αποφασίσετε πριν την Κυριακή. Προσφέρεται γι’ αυτό ο ατμοσφαιρικά ημιφωτισμένος χώρος του παραβάν. Εκεί μέσα, αφού σκίσετε μ’ επιμέλεια τα ψηφοδέλτια φασιστών και λοιπών απολειφαδιών, βάλτε μπροστά σας δυο-τρία από κείνα που είναι πραγματικά επικίνδυνα –και γι’ αυτό απεχθή για τους «φίλους» της παραπάνω, τρίτης συμβουλής– διαλέξτε ένα εξ αυτών κι είστε έτοιμες.
Πέμπτο και τελευταίο. Με γλυκά, δυναμίτη, χωρίς αφεντικά και μ’ ορισμένα παραβάν για λάβαρα και για σκιά, μπορούμε να κάνουμε κι επανάσταση κάποτε, ε;
Διγ.
