/.../
— Εσύ δεν μπορείς ν’ αγαπήσεις κανένα.
— Δεν μπορώ. Αλλά μακριά σου δεν μπορώ και να χορτάσω ά λ λ ο τίποτε.
... περισσότεραλιγότερα
Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, Ημέρες Καλοσύνης
Εκδ. Πόλις (2023)
... περισσότεραλιγότερα
// Ανατολή στην πόλη //
Ανατολή στην πόλη
Κάπου τέλος Ιουνίου
ή αρχές Ιουλίου
Τζίτζικες
Ένα σκοτεινό βουνό
Πίσω του ο θαμπός χαλκός του ήλιου
Μία λαϊκή στήνει τους πάγκους της
Οι μανάβηδες κοιμούνται ακόμα
Χαϊδεύουν τα φρούτα σαν υπνοβάτες
σαν τυφλοί
Υπάρχει ένας μικρός πρωινός αέρας
που μετά το τόσο πύρωμα της νύχτας
κάνει το δέρμα σου να ανατριχιάζει
σαν ευτυχισμένο κουτάβι
Σε πενήντα λεπτά θα είσαι στην πύλη Ε7
ή στη δουλειά σου
— αδιάφορο.
*γ.π.
saligari.net/poihmata/anatoli-stin-poli/
... περισσότεραλιγότερα
// Ιδέες για οικονομικές διακοπές //
«Ψήνεις ελεύθερο στο Άγιο Όρος;»
«Μα, εκεί δεν έχει γυναίκες»
«Ναι, γιατί και δω που έχει, όλο το χειμώνα σε καμάρωνα. Ασημάκη, η κατάσταση έχει σοβαρέψει. Πρέπει να επαναδιαπραγματευτούμε εσωτερικά. Χρειαζόμαστε απόσταση απ’ τα πράγματα, περισυλλογή ρε παιδί μου, πώς το λένε;»
«Καλά… Συγγνώμη που στο χαλάω, να ξέρεις στο Άγιο Όρος το κάμπινγκ απαγορεύεται»
«Το ελεύθερο, θεωρητικά, απαγορεύεται σε όλη την επικράτεια. Παντού. Η λογική λέει ότι στο Όρος θα υπάρχει μια άλφα ανοχή. Ούτως ή άλλως, η ιστορία διδάσκει ότι το κάμπινγκ το κυνηγάνε εκεί που παρεπιδημούν τουριστικά κύματα νέου τύπου και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Οι παππούληδες στις μονές δεν έχουν σχέση με αυτά. Επίσης, στο Όρος δεν υπάρχει αστυνομία»
«Ρε μαλάκα, έχεις τρελαθεί; Δεν γίνεται αυτό. Ξέ-χνα-το! Επίσης, πώς φτάνει κανείς εκεί, για κάμπινγκ;»
«Σιγά. Αυτό είναι το πιο εύκολο. Ωστόσο, επειδή ήμουν σίγουρος ότι θα εγείρεις πρακτικές δυσκολίες, έχω καταστρώσει δύο λεπτομερή πλάνα. Δια θαλάσσης ή χερσαία; Πώς προτιμάει ο Ασημάκης μου;»
«Ωχ θε μου!»
«Κράτα τις προσευχές και τις δεήσεις σου για το Όρος. Είναι πανεύκολο σου λέω, πραγματικά απορώ γιατί δεν το κάναμε τόσα χρόνια. Πάμε Θεσσαλονίκη με ΚΤΕΛ, μετά από εκεί, με λεωφορείο πάλι, Ουρανούπολη. Το άλλο πρωί παίρνουμε το καΐκι για την Αμμουλιανή. Αν θέλεις, αράζουμε μια δυο μέρες στο νησάκι. Στην περιοχή Καραγάτσια φημολογείται ότι εύποροι Θεσσαλονικείς θάψαν τενεκέδες με λίρες στην Κατοχή. Οι ντόπιοι λένε ότι πολλοί παραμένουν ανεύρετοι. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου»
«Φίλε, κόφτο. Δεν έχει πλάκα. Τηλεφωνώ στο δημοτικό κάμπινγκ στα Κατάπολα»
«Μάταιος κόπος. Όλα κλεισμένα μέχρι 15 Σεπτέμβρη. Και δεν κάνω πλάκα. Στο Όρος κρύβεται ένας άγνωστος, παρθένος, ζουμερός παράδεισος»
«Προσπαθείς να μου πεις ότι είσαι γκέι;»
«Χα, χα, χα. Ασημάκη, σε παρακαλώ, μία φορά κάνε μου τη χάρη, πάμε, και αν δεν σου αρέσει, που αποκλείεται, φεύγουμε».
«Όχι. Να πάμε Σαμοθράκη. Αχνοφαίνεται και το Όρος σου από κει»
«Είσαι με τα καλά σου; Εκεί έχει μόνο χίπηδες. Τον Αύγουστο αυτό το είδος είναι πραγματικά ανυπόφορο»
«Δε θέλω να πάω διακοπές»
«Κοίτα πώς μας κάνουν και μας διαιρούνε. Θα πάμε»
Ο Ασημάκης με τον Γιάννη έκαναν τον παραπάνω διάλογο τον Ιούνιο του 1993 στον Ένοικο στην οδό Καλλιδρομίου. Σήμερα ο Ασημάκης είναι ο πατέρας Νικόδημος, ηγούμενος στη μονή Ιβήρων, και ο Γιάννης ο μοναχός Μακάριος στη μονή Σταυρονικήτα.
Ο Ασημάκης είχε δίκιο, το κάμπινγκ στο Άγιο Όρος απαγορεύεται.
Διγ.
... περισσότεραλιγότερα
// Επιστολή Νο. 06112205 //
(...) Δυστυχώς, υπό αυτές τις συνθήκες, δεν έχουμε περιθώριο επιλογής. Εσύ δημιούργησες το Σύμπαν μας κι εγώ κάρφωσα τη σημαία ως η πρώτη και μοναδική έποικος.
Δυστυχώς, υπό αυτές τις συνθήκες, δε μπορώ να κλάψω. Το δάκρυ μου δε κυλά στο μάγουλό μου για να κάψει την επιθυμία μου για εσένα ∙ να βγει, να ξεθυμάνει, να εξαϋλωθεί.
Το δάκρυ μου παραμένει σταγόνα και απ’ τη στιγμή που αποδεσμεύεται από τον δακρυϊκό πόρο, χάνεται στον γαλαξία μας, δίχως να εξαϋλωθεί. Ακουμπά επάνω στην ουρά της Μικρής Άρκτου που αιωρείται κι αυτή από ένα κλαδί. Ποιος αστρονόμος του μέλλοντος θα προσθέσει το δάκρυ μου στην ουρά της Άρκτου;
Καταλαβαίνω πως είναι ασήμαντο, μα θέλω να του γράψω:
«Αγαπητέ αστρονόμε του μέλλοντος,
Παρακαλώ είναι ανάγκη να προσθέσετε ένα δάκρυ στον αστερισμό της Μικρής Άρκτου. Είναι περίπλοκο να σας εξηγήσω. Απλά πρέπει να το κάνετε.
Πρέπει να υπάρχει η απόδειξη πως υπήρξα και αιωρήθηκα στο Σύμπαν που με παρέσυραν με τη θέλησή μου.
Με εκτίμηση,
Μια ευθαρσώς συνειδητά αχειραφέτητη έποικος της συμπαντικής Επαρχίας όπου ο έρωτας κατοικεί στη Φούσκα 2. (...)
*κείμενο/φιλοξενία στο καβούκι: ziggyerie
**εικόνα: από το φιλμ του Wong Kar-wai "In the Mood for Love" [2000]
... περισσότεραλιγότερα
[ Γιατί τα χέρια μου να κρατούν την ανάμνηση από το δέρμα σου; ]
... περισσότεραλιγότερα
// Τα τρία στάδια της ανδρικής γραφής //
Οι άντρες που γράφουν το κάνουν πάντα με σκοπό. Η τέχνη και άλλες ευγενείς φιλοδοξίες τούς είναι παγερά αδιάφορες.
Σε ένα πρώτο στάδιο, χοντρικά από τα είκοσι μέχρι τα πενήντα, γράφουν για να εξασφαλίσουν ερωτικές συντρόφους. Όταν γράφουν, σκέπτονται την αναγνώστρια, ποτέ τον αναγνώστη. Τους ενδιαφέρει η καρδιά της Νατάσας, το μυαλό της Ευθυμίας και ο έρωτας της Εύας. Αυτές τις χορδές πασχίζουν να αναρριπίσουν, τέτοια συλλογίζονται όσο ασκούνται στο χαρτί. Εν ολίγοις, βάζουν σε κόπο το μυαλό για να 'χουν παρέα το βράδυ.
Σε ένα δεύτερο στάδιο, μέσες άκρες μετά τα πενήντα, όταν τα μαλλιά τους έχουν είτε ασπρίσει είτε αποχωρήσει, γράφουν με σκοπό να κατανοήσουν πώς στο καλό πηδούσαν τόσα χρόνια με τέτοιες γλυκερές μετριότητες που δημοσίευαν. Αυτό το στάδιο είναι συνήθως ιδιαίτερα οδυνηρό, διότι οικτίρουν τον εαυτό τους, τείνουν να γίνονται μνησίκακοι και αναιτιολόγητα βιτριολικοί και οι μετοχές τους στο ερωτικό χρηματιστήριο ακολουθούν πορεία ανάλογη με εκείνη του πέους τους.
Σε ένα τρίτο στάδιο, τη δεκαετία πριν πεθάνουν, ισχνές ελπίδες αναφαίνονται να γράψουν κατιτίς της προκοπής. Ωστόσο, συνήθως ευτυχώς τους προλαβαίνει ο θάνατος.
Διγ.
... περισσότεραλιγότερα
