// Τα ανεκτέλεστα έργα //
[Στον Δημήτρη, για όσα δεν προλάβαμε]
Ζωή δεν είναι μονάχα ό,τι ζω αλλά κι εκείνο που δεν ζω. Σημαδεμένος απ’ ό,τι έζησα, το βιογραφικό μου γεμίζει από σχέδια εκπληρωμένα, υποσχέσεις που βρήκαν αντίκρισμα: πτυχία πανεπιστημίου, ξένες γλώσσες, δημοσιεύσεις, εργασιακή εμπειρία, επικοινωνιακές ή άλλες δεξιότητες. Περηφανεύομαι στους φίλους μου για όνειρα και σχέδια εκτελεσμένα, για έργα που έβαλα μπροστά και τελικά ολοκλήρωσα ― υποσχέσεις που υπόσχονται συνέπεια, που προδικάζουν το μέλλον.
Τακτοποιώντας φωτογραφίες και αναμνήσεις, συνειδητοποιώ ότι πλάι στη ζωή αυτή τρέχει και μια άλλη ζωή, πιο μυστική, πιο σιωπηλή, αλλά εξίσου σημαντική και ωραία ― η ζωή των ανεκτέλεστων έργων, των ανεκπλήρωτων πόθων και των χαμένων ονείρων, υποσχέσεις που υποσχέθηκαν εκπλήρωση μα κάπου στον πηγαιμό ξεστράτισαν: λόγια που θέλησα μα δεν πρόλαβα να πω, βιβλία που άρχισα αλλά δεν ολοκλήρωσα, ένα αντίο που ποτέ δεν είπα, μια τελευταία αγκαλιά ή ένα φιλί που έμειναν μετέωρα. Το βιογραφικό των ανεκτέλεστων έργων απλώνεται σαν ίσκιος μπροστά από τους ίσκιους, μπροστά από το φως που ρίχνουν στο κατόπι του τα εκτελεσμένα έργα ― ίσκιος που σμίγει με τους ίσκιους, απομεινάρια ενός χρόνου που περνά και θέλησε, μα δε πρόλαβε, να ζήσει το μέλλον.
*νσ
... περισσότεραλιγότερα
[ Διονύσης Καψάλης, Όπως οι αμπελουργοί, Αθήνα, Άγρα, 2024. ]
... περισσότεραλιγότερα
ΣΑΛΙΓΚΑΡΙ 2024-2025 | Σάββατο 23 Νοέμβρη 2024
«Πόλη, μνήμη και χρονογράφημα: Μια συζήτηση με τον Θωμά Τσαλαπάτη»
Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Θωμά για την ουσιαστική και γενναιόδωρη συζήτηση καθώς και όλες/ όλους εσάς που παρευρεθήκατε και συνομιλήσαμε στην εναρκτήρια εκδήλωσή μας.
... περισσότεραλιγότερα
//Έτσι αισθάνονται οι διάσημες;//
Βλέπω τι ανεβάζουν στα σόσιαλ γυναίκες διάσημες κι άλλες που ξέρω που φαίνονται διάσημες, τα κορμιά τους μουλιασμένα στον ιδρώτα από τα γυμναστήρια να γυαλίζουν, οι χυμοί τους στάζουν στην οθόνη, και λένε να μια φωτογραφία με το σώμα μου γραμμωμένο κι άλλη μια, από άλλη γωνία, με άλλο φως, κοιτάξτε τώρα φαίνομαι χοντρή, είναι το ίδιο σώμα, άλλη λήψη, παίρνω θάρρος. Αρχίζω να τραβάω κι εγώ, εκατό-διακόσιες φωτογραφίες, σώμα χωρίς πρόσωπο, ένα πρόσωπο χωρίς στόμα, αφήνω τα χέρια μου να αιωρούνται κάπως αναποφάσιστα, αισθησιακά, ρουφάω προς τα μέσα την κοιλιά μου, απλώνω το λίπος στα νεφρά και τα πνευμόνια μου, ανακατεύομαι και θέλω να ξεράσω, να ξεράσω λίπος, νιώθω τους κλυδωνισμούς του εμετού στον φάρυγγά μου, τα αυτιά μου βουίζουν, ο λαιμός μου συσπάται.
Έτσι αισθάνονται άραγε οι διάσημες;
*του Φωκά
... περισσότεραλιγότερα
[ Δημοσιογράφοι με πετύχανε προχθές στα δικαστήρια
Και ρωτήσανε αν πήγα για να εμπνευστώ
Δεν ξέραν πως δεν είναι όλοι οι φίλοι μου rappers
Ούτε αρκούνται στο να ζούνε με τον βασικό
Κοίτα που τελικά όμως είχαν δίκιο
Κατά βάθος όλοι ζούμε σε ταινίες
Λατρεύουμε το χρώμα που 'χει ο ήλιος
Όταν κρύβεται στις πολυκατοικίες ]
... περισσότεραλιγότερα
«Και τα σώματα συνεχίζουν την καθημερινή τους ανηφόρα, τη σκυφτή, την καμπουριασμένη, την παραιτημένη. Κάθε πληγή και κάθε γδάρσιμο, κάθε χτύπημα και κάθε πτώση, κάθε εξάντληση και κάθε παραίτηση. Είναι δικά μας. Με αυτά θα χτίσουμε». [Θωμάς, Τσαλαπάτης, Ανοχύρωτη Πόλη, Αθήνα, Εκάτη, 2020, 33.]
Το Σάββατο το βράδυ, γύρω στις 20.00, στο καβούκι του Σαλίγκαρου, εγκαινιάζουμε τις εκδηλώσεις μας για φέτος. Προσκεκλημένος ο Θωμάς Τσαλαπάτης. Συζητάμε για τον δημόσιο χώρο, τη μνήμη, την πόλη, για τον τρόπο να κάνεις, όπως θα ΄λεγε ο Γκοντάρ, όχι πολιτική τέχνη, αλλά τέχνη πολιτικά.
Σας περιμένουμε!
*Κράτηση θέσης στο saligari.filoxenia@gmail.com
**Είσοδος με προτεινόμενη συνεισφορά για την κάλυψη εξόδων του χώρου (2 ευρώ)
Ο χώρος διαθέτει μικρό μπαρ αλλά όχι pos.
... περισσότεραλιγότερα
ΣΑΛΙΓΚΑΡΙ - ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 2024 -2025
Σάββατο 23 Νοέμβρη 2024
«Πόλη, μνήμη, χρονογράφημα: μια συζήτηση με τον Θωμά Τσαλαπάτη»
Με πολλή χαρά σάς προσκαλούμε στην πρώτη εκδήλωση της χρονιάς, με προσκεκλημένο τον ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Thomas Tsalapatis II. Άξονες της συζήτησής μας θα αποτελέσουν οι έννοιες της μνήμης και της πόλης όπως αποτυπώνονται στο είδος του χρονογραφήματος.
Κράτηση θέσης: saligari.filoxenia@gmail.com
Περισσότερες πληροφορίες για την εκδήλωση στα σχόλια.
Σας περιμένουμε!
... περισσότεραλιγότερα
| Έφη Αρμένη, Τρία Ποιήματα |
Δικαίωμα
να κολλήσω όπως το σαλιγκάρι
πάνω στον τοίχο
να κρύψω τις κεραίες μου
να αποτραβηχτώ στο κέλυφός μου
ο ήλιος θα ζεσταίνει την πλάτη μου
και θα βγω ράθυμα
μόλις μυρίσω βρεγμένο χώμα.
Μασελάκι από φυσική ρητίνη
Της απόλαυσης την
χρόνια ενοχή
κομμάτι- κομμάτι
ρητίνη απ’ τα δόντια
ξεκολλάω
το χέρι μου βαθιά μέσα
στο στόμα
μού φέρνει αναγούλα
ό,τι αμάσητο
κατέβαινε ήρθε η ώρα
να το φτύσω
φέγγοντας χαμόγελο-
Κρόνια ηδονή
Κινούμενη άμμος
Τα σκοτάδια μου ακτινοβολούν
επιθετικά όρια
στεντόρεια καταπατήθηκα
καταπίνω την νύχτα
φωνάζω αστερισμούς
τριγμούς
κυλιέμαι στην λάσπη
κινούμενο άγαλμα
αμάλγαμα
από θυμό πηλό και όστρακα
κινούμενη άμμος
εξάγγελος
γι’ αυτούς που νόμιζαν
πως είμαι παραλία
και παραθέριζαν πάνω μου.
saligari.net/poihmata/efi-armeni-tria-poihmata/
*εικόνα: Anish Kapoor, Sky Mirror, 2007.
... περισσότεραλιγότερα
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
που θυμάσαι και θυμάμαι
τίποτα δε χάθηκε ακόμα
όσο ζούμε και πονάμε
χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
μόνο τρόπο να κοιτάνε.
... περισσότεραλιγότερα
// Φεύγεις; //
Πεταχτός κι αυτός ο χειμώνας
λυτρωμός θα 'ναι το καλοκαίρι
Μη λυπάσαι δεν έχω πια λημέρι
μη λυπάσαι που απ' αυτό θα χαθώ
Κι όταν σε ρώτησα αν θες να φύγουμε από δω
με κάρφωσες και μου 'φτυσες σε ήχο μουγκό:
Μήπως ξέρεις κάποιο μέρος που να φοβάμαι λιγότερο;
*ἐν πλῷ, 1989
... περισσότεραλιγότερα
