N.Σ.

Γιατί γράφω στο Σαλιγκάρι; Κάτι γυρεύω – τι γυρεύω; Αφηγήσεις, ιστορίες – και τι διάολο σημαίνουν αυτά; Την κατοίκηση σε έναν κόσμο, σε έναν τόπο, άρα τη δημιουργία μιας δυνανατότητας, μιας δεύτερης ενδεχόμενης ζωής, μπας και ζήσω εκείνο που δεν έζησα, μπας και βρω τα πρόσωπα που πάντα ήθελα να δω αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα. Μια δεύτερη ευκαιρία λοιπόν ― μάλλον αυτό γυρεύω.

Για τους βανδαλισμούς των εικόνων

Ο βανδαλισμός πάντως έργων τέχνης έχει μια άλλη πτυχή...

Τα ανεκτέλεστα έργα

Στον Δημήτρη, για όσα δεν προλάβαμε Ζωή δεν είναι μονάχα...

«Άλμα ανόδου του ΕΚΠΑ» και άλλες τέτοιες ασυναρτησίες

Για όσους/ες είμαστε ακόμη στα Πανεπιστήμια τρώγοντας εκεί τις...

Aνάθεμα στην ποίηση

Ό,τι αγαπώ το υπερασπίζομαι. Τη δουλειά, τους οικείους, το...

Ερμηνεύοντας θανάτους: Goodbye, Lindita

Μου πήρε δυο βδομάδες να συνέλθω. Το λες και...

Για τον ανθρωπιστή του Facebook

  Διαβιώντας σε μια ιντερνετοκρατούμενη εποχή ερχόμαστε αντιμέτωποι με προκατασκευασμένες ψευδαισθήσεις. Οι πληροφορίες, οι εικόνες, τα πρόσωπα, τα γεγονότα – θλιβερά και μη- έρχονται κατά πάνω μας με τη μορφή μιας χιονοστιβάδας...

Ποίηση για καλή χρονιά (ανθολογώντας τον Φωκά)

Στα σκυλιά μου.   Δεν μ' αρέσουν οι ευχές της περίστασης.  Μάλλον έχω ένα γενικότερο ζήτημα με την αυστηρή προσαρμοστικότητα στην κατάλληλη συγκυρία. Αντιθέτως, πιστεύω πολύ στην αταξία. Συχνά η αταξία αυτή διαρρυγνύει...

Ο Άγιος Βασίλης και το ξύλινο αλογάκι

  Γράφω στο πάγκο ενός μπαρ. Είναι Χριστούγεννα. Η κάβα είναι στολισμένη με μπλε λαμπιόνια και κάπου ανάμεσα στα ποτά βρίσκονται τα χριστουγεννιάτικα ενθύμια: το ξύλινο αλογάκι, που το καβαλάει ένας μυστακοφόρος...

Η φιλοσοφία ως έργο τέχνης: για τον Νίτσε και τον Ζαρατούστρα

Πρόλογος εν είδει απολογίας Πριν μιλήσω για τον Νίτσε και τον Ζαρατούστρα του, θέλω να μοιραστώ κάποιες σκέψεις που γεννήθηκαν απ' τη συνάντησή μας:  τον Νίτσε δεν τον καταλαβαίνεις. Τον Νίτσε δεν τον...

Χωρίς λογοκρισία

… Ο άνθρωπος είναι το πιο σκληρό ζώο. Στις τραγωδίες και τις σταυρώσεις, Έβρισκε μέχρι τώρα τη μεγαλύτερη χαρά του πάνω στη γη. Και όταν επινόησε την κόλαση, αυτός ήταν στ' αλήθεια ο...

Η νεκρώσιμη ωδή

O Ρόντιον Ρομάνοβιτς Ρασκόλνικοβ επιστρέφει στο σπίτι της οδού Κακούσκιν. Στο βρώμικο κουρελιασμένο πουκάμισο που φοράει φαίνονται  κηλίδες αίματος. Το σκυθρωπό του πρόσωπο αντανακλά μία αλαζονική αδιαφορία.  Είναι κουρασμένος και ιδρωμένος. Οι...

Περί της κατσαρίδειας τρομολαγνείας

Επιστολή εξ ονόματος των απανταχού κασταρίδων που κατοικούν τον πλανήτη μας. Η επιστολή αυτή χρίζει ιδιαίτερης προσοχής, και αυτό γιατί αφενός αποτελεί μία κατάθεση ανιδιοτελών και ευγενών συναισθημάτων και αφετέρου διότι λειτουργεί ώς ένα...

Επιστολή προς τυχαίο συμβούλιο καθηγητών τυχαίου ελληνικού σχολείου

Αγαπητό συμβούλιο, Έχοντας προϋπάρξει μαθητής του ελληνικού δημοσίου σχολείου και με την ιδιότητα του εν δυνάμει φιλόλογου αποφασίζω να σου γράψω μια επιστολή διαμαρτυρίας αποσκοπώντας να θίξω το ζήτημα του επιφανειακού καθωσπρεπισμού των...