Δεν μπορώ να περπατήσω πια στο σαλόνι μου. Έχει ανθίσει ολάκερο, με τουλίπες κίτρινες που κοντεύουν να με πνίξουν. Βγαίνουν από το πάτωμα, απ’ τους τοίχους, από τις ντουλάπες και τα έπιπλα....
Η Κλαίρη λέει ότι η μέρα θα μεγαλώσει κατά ένα δευτερόλεπτο.
Το σκοτάδι δε θα υπερβαίνει πια το φως.
Αλλά ο καιρός είναι τόσο απαίσιος
που δεν είναι να μισεί κανείς τη σκοτεινιά. Θέλω να...
Ο Αχιλλέας Κυριακίδης επανέρχεται στη μικρή φόρμα, στις στιγμιαίες αφηγηματικές εκπυρσοκροτήσεις που συγγενεύουν μορφολογικά με τη «Μουσική (1995)», δίνοντας αφορμή να σκεφτούμε τη σύνδεση της γραφής με τη ρυθμικότητα της μουσικής. Λαμβάνοντας...
Όταν ακόμη καθόμουν στο πίσω κάθισμα
μετρούσα από το παράθυρο
τα αυτοκίνητα που προσπερνούσες
Ενθουσιαζόμουν όταν άφηνες πίσω
αυτούς με τα μικρά τενεκεδάκια τους,
κόλλαγα τη μούρη μου στο τζάμι
και τους χαιρετούσα ειρωνικά,
καθώς απομακρυνόμασταν.
Υπήρχαν κι εκείνα που...
Ὑπόταση If I could smoke fear away I'd roll that mothafucka up KENDRICK LAMAR Εἶναι μιᾶς ἄγριας, διψασμένης σφήκας τσίμπημα σ’ ἕναν αὐχένα ἱδρωμένο, μεσημέρι·
Ψυχές που αναζητούν την αγάπη δεν είναι ψυχές πειθήνιες δίχως δαιμόνια να αναρριχώνται από υπονόμους ξεχασμένους, μα ψυχές που αγαπούν και αγαπιούνται από τα ίδια τα τέρατα που ονοματίζουν τα βράδια της...
μου έβγαλε το facebook ένδειξη πως θαυμάζω
με τρέλα τους Σαλιγκραφείς και επιδοκιμάζω
ζητώ συγνώμη το λοιπόν. από τα είδωλά μου
που έκλεψα τη φόρμα τους και κάνω τα δικά μου
όσα θα σας αφηγηθώ λένε...
Καθώς βγήκα από το μετρό στο σταθμό Μπαρμπές ένιωσα τον μαγιάτικο ήλιο στο πρόσωπό μου. Η άνοιξη είχε μπει για τα καλά και η πόλη τεντωνόταν καθώς ξυπνούσε από τη χειμερία νάρκη...
