N.Σ.

Γιατί γράφω στο Σαλιγκάρι; Κάτι γυρεύω – τι γυρεύω; Αφηγήσεις, ιστορίες – και τι διάολο σημαίνουν αυτά; Την κατοίκηση σε έναν κόσμο, σε έναν τόπο, άρα τη δημιουργία μιας δυνανατότητας, μιας δεύτερης ενδεχόμενης ζωής, μπας και ζήσω εκείνο που δεν έζησα, μπας και βρω τα πρόσωπα που πάντα ήθελα να δω αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα. Μια δεύτερη ευκαιρία λοιπόν ― μάλλον αυτό γυρεύω.

Για τους βανδαλισμούς των εικόνων

Ο βανδαλισμός πάντως έργων τέχνης έχει μια άλλη πτυχή...

Τα ανεκτέλεστα έργα

Στον Δημήτρη, για όσα δεν προλάβαμε Ζωή δεν είναι μονάχα...

«Άλμα ανόδου του ΕΚΠΑ» και άλλες τέτοιες ασυναρτησίες

Για όσους/ες είμαστε ακόμη στα Πανεπιστήμια τρώγοντας εκεί τις...

Aνάθεμα στην ποίηση

Ό,τι αγαπώ το υπερασπίζομαι. Τη δουλειά, τους οικείους, το...

Ερμηνεύοντας θανάτους: Goodbye, Lindita

Μου πήρε δυο βδομάδες να συνέλθω. Το λες και...

Ο Άνθρωπος του θεού: ένα μικρό σχόλιο

Ο Άνθρωπος του Θεού είναι κατά τη γνώμη μου μια κακή ταινία. Είναι κακή ταινία, όχι για το θέμα της, λόγος που οι περισσότεροι τη λοιδορούν – αλλά για τον τρόπο με...

Τα σκατά του αλόγου και ο πίνακας του Πικάσο

Στον κόσμο που ζούμε τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα για κάποιο λόγο γίνονται – και τα πιο απίθανα, τα πιο απίστευτα περιστατικά, όλα τους έχουν λόγο ύπαρξης. Όπως σε εκείνη την αλησμόνητη...

Ο φόβος της λευκής σελίδας

Άσημος ή καταξιωμένος, φτασμένος ή φτυσμένος, λίγη σημασία έχει – κάθε συγγραφέας παλεύει με το φόβο της λευκής σελίδας, κάθε ζωγράφος ωχριά στη θέα του λευκού καμβά. Το λευκό που δεν γεμίζεται...

Σχετικά με την πολτοποίηση των βιβλίων

Όταν μια εταιρεία διαλύεται το απόθεμα πρέπει να καταστραφεί – σε διαφορετική περίπτωση η εταιρεία πληρώνει φόρο. Τα βιβλία, όσο και αν το θέλουμε –αν πράγματι το θέλουμε- δεν γλιτώνουν από αυτή...

Αναπαριστώντας το ανεικόνιστο ή ο θάνατος ως καλλιτεχνική προϋπόθεση

Όσο και αν κοιτάμε να του κρυφτούμε εκείνος όλο και βρίσκει καμιά χαραμάδα να τρυπώνει. Ο θάνατος μας σκοπεύει από παντού, είναι ο άρχων του κόσμου τούτου – όλη μας η ζωή...

Εννιά συν ένας αφορισμοί για σκύλους και παιδιά

Στο  παιδί-σκυλί, Γ.Χ. Ι Τα παιδιά είναι σαν τα σκυλιά. Το μήλο που οι άνθρωποι ποθούσαν ποτέ τους δεν λαχτάρησαν. Από τον παράδεισο ποτέ κανείς τους δεν εκδιώχτηκε. ΙΙ Το παιδί, όπως και το σκυλί, δεν...

25η Μαρτίου, 200 χρόνια από την επανάσταση. Μια απορία

Σημαίες υψώνονται, ανεμίζουν, επιβάλλονται, παπούτσια και στολές γυαλίζονται, ξεσκονίζονται, σπαθιά απαστράπτοντα ακονίζονται, θεσμικές επιτροπές συστήνονται, συνέδρια, ημερίδες και συμπόσια οργανώνονται, με δηλώσεις και φυσική παρουσία οι Ευρωπαίοι ηγέτες υμνούν την ιστορία της...

Ασκήσεις αυτογνωσίας: Άδωνις-Σπυρίδων Γεωργιάδης

«Το μίσος είναι ιερό» γράφει ο Ζολά. Και έχει δίκιο. Μισώ σημαίνει καθαρίζω την ψυχή μου από βρωμερά απόβλητα, μισώ σημαίνει ανακουφίζομαι, εκτονώνομαι – επαναστατώ. Το μίσος όμως είναι και πράξη αυτογνωσίας:...